ای مـرا آزرده از خود ، گــر پشیـمانی ، بیا

                                       نغمه های نا موافق گر نمی خوانی ، بیا

تا كه ســر پیچیدی از راه وفا ، گـفتم: برو

                                       جــز وفــا اگــر راهــی نـمــی دانـــی ، بیا

یك نفس با من نبودی مهربان ای سنگدل

                                       زان همه نامهربانی ، گر پـشیمانی ، بیا

تاب رنجـوری نـدارم در پـی رنـجـم مباش

                                      گر نمی خواهی كه جانم را برنجانی، بیا

خود تو دانی، دردها بر جان من بگذاشتی

                                      تا نـفـس دارم ، اگــر در فـكـر درمـانی بیا

دشمن جانم تو بودی،درد پنهانم ز توست

                                   با همه این شكوه ها ، گر راحت جانی بیا

وفا نکردی و کردم ، خطا ندیدی و دیدم

رمیدی و نرمیـــــــدم ، بریدی و نبریدم

اگر زجور ملامت، شنیدم از تو شنیــدم

وگر زکعبه ندامت ، کشیدم از تو کشیدم

بعد از این گردبادم یا در این سحـرا غبارم

تا رسم در رهگذارت یا رسی در رهگذارم

گذشتی و نگذشتم ، شکستی و نشکستم

بریدی و نبریدم ، گسستـــــــی و نگسستم

اگر که خانه بدوشم آگر که باده پرســــتم

کجا که با تو نبودم کجا که بی تو نشستم

شکوه دارم شکوه دارم با دل بی غمگســــــارم

مردم ای مهتاب بسوزی، همچو شمعی بر مزارم

در دیاری كه در او نیست كسی یار كسی
كاش یارب كه نیفتد به كسی ، كار كسی
هر كس آزار منِ زار پسندیدولی
نپسندید دلِ زار من آزارِ كسی
آخرش محنت جانكاه به چاه اندازد
هر كه چون ماه برافروخت شبِ تارِ كسی
سودش این بس كه به هیچش بفروشند چو من
هر كه باقیمت جان بود خریدار كسی
سود بازار محبت همه آه سرد است
تا نكوشید پس گرمی بازار كسی
غیر آزار ندیدم چو گرفتارم دید
كس مبادا چو من زار گرفتار كسی
تا شدم خار تو رشكم به عزیزان آید
با الها ! كه عزیزی نشود خوار كسی
آنكه خاطر هوس عشق و وفا دارد از او
به هوس هر دو سه روزی است هوادار كسی
لطف حق یار كسی باد كه در دورة ما
نشود یار كسی تا نشود باركسی
گر كسی را نفكندیم بسر سایه چو گل
شكر ایزد كه نبودیم به پا خار كسی
شهریارا سرم ن زیر پس كاخ ستم
به كه بر سرفتدم سایة دیوار كسی...